Przy remoncie lub modernizacji burty aluminiowej należy na początek określić kilka tematów. Zacznijmy od wymiaru pionowego burty, bo od tego zależą koszty całej inwestycji.
Najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem jest zabudowa wysokości typowej, gdyż do tego celu da się użyć gotowego profilu skonstruowanego w całości. W sytuacjach, gdy ściana boczna ma mieć inną wysokość, można użyć do zabudowy paneli aluminiowych o wymiarach 100, 150 lub 200 mm. Profile te zespala się ze sobą za pomocą systemu pazurków, które pozwalają na złączenie wszystkich elementów w jedną całość bez konieczności używania wkrętów czy nitów.
Następną sprawą jest to, czy zamierzamy burty malować, czy nie mają być niczym pokryte. Aluminium jest tworzywem, które łatwo się niszczy. Elementy burtowe występują w różnych wykonaniach: z aluminium surowego i anodowanego, które w procesie tworzenia jest pokrywane warstwą ochronną zapobiegającą utlenianiu. Jeśli deski będą czymś pokrywane, wybierz surowe aluminium, bo jest bardziej opłacalne, a przecież farba będzie stanowiła warstwę zabezpieczająca. Gdy zamierzasz otrzymać metaliczny wygląd burt, korzystniej wybrać aluminium anodowane – droższe, ale już zabezpieczone.
Kolejny wątek to przegrody. W aucie krótkim, do 3 metrów, wystarczą słupki zewnętrzne, mocowane w narożach. Do pojazdu dłuższego warto użyć dodatkowo słupki środkowe dzielące burtę na krótsze odcinki, przez co pojedyncze segmenty burtowe będą lżejsze i prościej je będzie otwierać jednej osobie. By mieć możliwość załadowania z boku auta ładunku długiego, kłonice boczne powinny mieć możliwość demontażu w czasie załadowania.
Do tego służą kieszenie mocowane do obrzeża skrZyni.
Kolejną sprawą jest rozwiązanie domykania burt. Można użyć zamknięć zewnętrznych mocowanych na powierzchni burty, ale korzystniej specjalny profil kończący umieszczany z boku burty, zawierający już na wyposażeniu komorę z zamykaczem. Dzięki temu pojazd podczas poruszania nie posiada elementów wystających i stawia mniejsze opory aerodynamiczne.