Kotły kondensacyjne to najbardziej popularne urządzenia wybierane przez klientów do grzania nowych budynków. Jest to korzystny i wydajny pomysł na odgrzewanie. Kondensacja w kotle to po prostu skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalenia materiałów opałowych wydobywczych, składających się przede wszystkim ze związków węgla i wodoru, uzyskuje się CO2 i parę wodną. H2O jest też jednym ze składników wybranego materiału opałowego oraz powietrza atmosferycznego, jakie dochodzi do palnika kotła. W wyniku tego gazy spalinowe z pieców w dużej części składają się z pary wodnej. Tradycyjne piece niekondensacyjne nie korzystają z całej energii zawartej w spalanym w nich paliwie. Cząstka, określana „ciepło utajone”, uchodzi wraz z parą wodną razem ze spalinami. By do podgrzewania wody w kotle było zagospodarowane także ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skroplić, ponieważ w takim procesie jest uwalniana energia. W warunkach, które mają miejsce w układzie odprowadzania spalin pieca kondensacyjnego (skład mieszanki paliwa, ciśnienie), łatwo ulega ona skropleniu, czyli przechodzi ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczy by gazy spalinowe ochłodziły się w wymienniku ciepła kotła do temperatury momentu skraplania, która dla gazu ziemnego spalanego w dobrze regulowanym palniku wynosi mniej więcej 57°C. Utworzony kondensat, czyli skondensowana para wodna, to odpad opisanego cyklu. Jest odprowadzany poprzez odpływ kondensatu na zewnątrz kotła.
Kategorie