Jeżeli rozważasz w swoim budynku wykonanie ogrzewania w oparciu o pompę dostarczającą ciepło posiadasz w opcji dwa rodzaje: pompę gruntową i pompę opartą na powietrzu. Znajduje się i w Polsce co raz więcej zwolenników takiego typu rozwiązania. W zakupie i montażu są one zauważalnie mniej kosztowne. Podstawową dodatnią cechą jest traf, że nie warunkują wykonania otworu ani ułożenia wymiennika gruntowego. Wadą jest konieczność zamontowania modułu elektrycznego w chwili gdy temperatura pobieranego powietrza jest niska. Tak na prawdę działające na powietrze pompy ciepła, w naszym położeniu geograficznym, winny funkcjonować równorzędnie z kolejnym niezależnym źródłem docieplania. Moc pompy w owym układzie winna osiągać minimalnie 50 % mocy zapotrzebowania całego budynku. Alternatywne źródło winno być uruchamiane samoczynnie tak by było przez pompę blokowane albo uruchamiane. Czyli by pracowało w trybie równoległym i alternatywnym. To znakomite wyjście w przypadku połączenia pompy i kotła działającego na olej. Kocioł działający na gaz funkcjonował by w owym układzie tak samo prawidłowo, z tym że w okresie działania jedynie pompy ciepła płacilibyśmy koszty przesyłu gazu. Pompy działające na powietrze produkowane są w opcjach split (składające się z dwóch modułów) lub monoblok. Split jest zbudowany z jednostki zewnętrznej z parownikiem i nawietrznikiem, który pobiera powietrze oraz z komórki montowanej wewnątrz ze mechanizmem sprężającym i skraplaczem. Maszyna jednoelementowa jest rozwiązaniem kompletnym mocowanym na zewnętrznej stronie budynku. Do domu wpływa od razu z urządzenia już gorąca woda. Splity to najczęściej urządzenia o wydajności paru kilo watów, a maszyny jednoelementowe uzyskują moce do 60 kilo watów. W związku z powyższym w budynkach małych często stosowane są urządzenia dwuelementowe. Tak naprawdę działające na powietrze pompy dostarczające ciepło są maksymalnie wydajne i w tym atrakcyjniejsze do pomp opartych na odwiercie w gruncie przy ciepłocie powietrza osiągającej powyżej dziesięć stopni.
Kategorie