Często przy planowaniu c.o. pamięta się o ekologii. Z uwagi na to, że systemy chroniące środowisko funkcjonują na znacząco niższych parametrach, elementy służące do oddania energii cieplnej muszą zabrać znaczne płaszczyzny. Najpopularniejszym systemem jest ogrzewanie umiejscowione w podłodze. Zbudowane jest z systemu przewodów na wodę z tworzywa PE umiejscowionych pod parkietem lub w wylewce. Niemalże nie wywołuje ruchów kurzu, więc jest przychylne dla witalności. W stosunku do typowego podgrzewania zapewnia 15% zaoszczędzonej energii. Innowacyjnym rozwiązaniem jest ogrzewanie powierzchniowe zamontowane w ścianie. Posiada analogiczne zalety co podłogowe, ale rozróżnia je inny rozłożenie temperatur w pomieszczeniu. Jednakże nie jest ona tak korzystna jak w rozwiązaniu umieszczonym w podłodze. Najbardziej akceptowanym rozwiązaniem dla domownika jest bowiem układ największe ciepło przy nogach, chłodniej przy głowie. W związku z powyższym w ocieplaniu podłogowym maksymalna ciepłota posadzki nie powinna przekraczać 29 stopni. A w umiejscowionym w ścianie 35-45 stopni. Dzięki temu ocieplanie montowane w ścianie pozwala na osiągnięcie nawet 160W/m2, podczas gdy montowane w podłodze 80-100W/m2. W schemacie umieszczonym w ścianie istotnym elementem jest odpowiednio ocieplone ściany. Może się bowiem okazać, że znaczna część energii będzie zużyta przez niedocieplone mury. To wyjście doskonale spełni się w pokojach dziennych, sypialniach, miejscach do pracy czy pokojach gdzie przebywają dzieci. Zaletą rozwiązania mocowanego w ścianie jest zapobieganie pojawianiu się pleśni, nie powstaje również do zawirowań pyłu. Pewnym minusem mogą stanowić problemy z gospodarką ścian. Należy bowiem uważać by nie uszkodzić rury spirali.
Kategorie